Afgelopen zondag 11 juni was de laatste dag van het theaterproject ‘Arnhem Zuidst De Laar’, waarin de bezoekers in groepen van 12 worden rondgeleid langs de vijf scènes van dit muziektheater. De tweede scène speelt zich af in een hofje en wordt opgeluisterd door – whoop, whoop, whoooaaah – het koor ‘Schudden voor Gebruik’. Ze zingen over De Laar het lied getiteld ‘Een plek om van te houden’.  Trouwens wat betreft dat hofje: als je daar woont dan bof je.

Een plek om van te houden
Die vind je in de Laar
Een plek om van te houden
Daar ontmoeten wij elkaar

Bij het viaduct De Kroonse Wal vinden we de derde scène met een gospelkoor. Hier zien we een mevrouw die een soort existentiële crisis doormaakt, en die daaruit bevrijd wordt door een andere mevrouw. Weer blij en opgelucht constateren zij: “Ik heb zin om mijn eigen weg te gaan!” “Ik wil zijn die ik ooit was!” En ‘Halleluja!’ zingt het koor, ‘Halleluja!!’

Voor alle drie de dagen van dit muziektheater, 9, 10 en 11 juni, was volop animo. En het is ook een heel leuke ervaring om daarin mee te lopen. Het theater speelt zich af vlak om je heen, naast je, achter je. Je bent er in als het ware. Je zit er bovenop.

In Basisschool De Laarakker zien we de vierde scène, met een meisje dat de school verlaat en geplaagd wordt door twijfels over hoe het verder zal gaan. Haar moeder probeert haar er doorheen te coachen. Maar dan blijkt de jongedame zelfstandig genoeg om zelf de volgende stap te maken.

In Jongerencentrum De Bus volgt afsluitend nog een heel boeiend tweespel tussen een man en een vrouw, die herinneringen ophalen over bijvoorbeeld de eerste sigaret en de eerste kus. Wat dan in deze route, andere routes hebben een andere volgorde, heel goed aansluit op de scène in de basisschool. Wij mensen doorlopen fasen in ons bestaan. We gaan van de ene school naar de andere. We stappen van thuis naar het leven.

Organisator Jeanet Hacquebord geeft aan dat dit Theater op Lokatie al loopt sinds 2011 in vele wijken van Arnhem, het laatst in Elden en Elderveld, en dat het de bedoeling is dat het wordt doorgezet in nog diverse wijken van Arnhem. Welke volgende wijken aan bod komen is nog niet bekend.

Waarom is dit initiatief ontstaan, dit Theaterproject?

“Het gaat om ontmoeting. Om mensen in de wijk in de gelegenheid te stellen elkaar te ontmoeten. De Gemeente Arnhem en de Woningcorporaties vinden dit belangrijk. Zij financieren het ook.”

Hoe krijg je het voor elkaar dat gewoon wijkbewoners het lef krijgen om mee te spelen in een theaterproject?

“Er wordt een beroep gedaan op heel goede regisseurs. En stap voor stap worden mensen over drempels heen gebracht. Dat ze het kunnen en durven, de rol die ze spelen. Dat je het op een gegeven moment aandurft 10 minuten je rol spelen.”

Wat merk je aan respons van het publiek? Ik heb begrepen uit verslagen van vorige projecten, dat zo'n scène mensen behoorlijk kan emotioneren.

“Ja, als je goed theater maakt, dan roep je emotie op. Dan kom je echt binnen bij mensen. Maar ook dit heeft weer te maken met die goede regisseurs die meewerken. Die scènes bedenken, althans daar de regie in hebben. Scènes die je pakken, die iets met je doen.”

Nog enkele vragen voor Marian Ligtvoet, speler van de kat in de scène ‘Teatime in de Wonderlaar’. Marian, je hebt meegemaakt hoe die scène bedacht werd onder leiding van de regisseur Kirsten Robben. Kan je daar iets over vertellen? Hoe ging dat in z’n werk?

”De eerste keer zijn wij (alle spelers) bij elkaar gekomen in het huis van Con en Hermien, om met elkaar kennis te maken. Samen hebben we de route gelopen en gebrainstormd over de scènes. Vandaaruit ontstond de gedachte ‘Alice in Wonderland’, en met hulp van de regisseur zijn we tot een resultaat gekomen. Zij heeft uiteindelijk het verhaal aan elkaar geplakt en met ons doorgenomen. Daaropvolgend hebben wij vijf afspraken gemaakt om te oefenen in het huis van Con en Hermien.”

Vraagt het veel tijd en aandacht om je op je rol te concentreren? Als het moment daar is, dat je moet optreden, dan mag er niks misgaan toch?

“Ieder gaat met ‘tijd en aandacht’ voor het spel  anders om. Voor mij als juf op een basisschool, die graag drama en toneel speelt, vraagt het minder concentratie dan iemand anders die niet zo vaak voor een grote groep staat. De rollen in het spel staan vast, maar Kirsten geeft ons veel ruimte in hoe je je rol wil neerzetten. Tijdens de uitvoering is het wel de bedoeling je aan het script te houden. Als er iets misgaat, speel je gewoon door. De mensen die naar jou kijken kennen het script natuurlijk niet, dus als je op een natuurlijke wijze doorgaat, vallen eventuele ‘fouten’ niet zo snel op.”  

Tekst: Dick Broere, redactie delaararnhem.nl

Foto's: Karin de Jong. Zie voor meer Foto's en video's Arnhem Zuidst De Laar

Theater De Plaats: http://theaterdeplaats.nl/s2017/arnhemzuidstdelaar    http://theaterdeplaats.nl/actueel